రూపం తెలియని నా తనువుకు ఊపిరిలూదింది.
నేలను తాకని నా పాదాలను తన కడుపున దాచింది.
కలలు కనడమే తెలియని నా కనులకు,
మొదట తన రూపం చూపింది.
పదాలు తెలియని నా పెదాలకు,
మొదట అమృత వాక్యం తానే.
తన ఒడి నుండి బడికి పంపినా,
బడి నుండి బస్తీకి పంపినా,
బస్తీ నుండి బాహ్య ప్రపంచానికి పరిచయం చేసినా, ఒక్కటే కంగారు...
ఎలా ఉన్నానో... ఎలా ఉంటానో అని.
నేను తప్పు చేసినా వెనకేసుకురావడం గురుతే,
ఇంటికి చేరే వరకు గుమ్మం వద్ద ఎదురు చూపూ గురుతే,
బాగోక మంచాన పడితే.. నిదురలేని నీ కన్నులు గురుతే,
నా జీవితాన అన్నిటా, అంతటా నువ్వే...
అమ్మా..
నువ్వు నా బిడ్డగా నా కడుపున పుట్టినా
నువ్వు నన్ను చూసుకుంటున్నంత ప్రేమగా
నేను చూసుకోలేనేమో !!!!
నిష్ఠ (గోపి బుడుమూరు)
