మనిషి జీవన యాత్ర ముగియకుండా సాగితే..
ఇక పెరిగిన వయసులో వేరొకరిపై ఆధారం.
ఉద్యోగ విరమణ పొంది
జేబులు ఖాళీ అయిన తరువాత
కన్నవాళ్ళ నమ్మకాలు గల్లంతై
కాచుకున్న సంపదలు చేతులు మారాక
పిల్లలు అందనంత ఎత్తు ఎదిగిపోతే...
మా వైపు తిరిగి చూసే సమయం లేకపోతే
తమ ఆనందాలకు మేమే అడ్డని భావించి
తమని బ్రతికించిన మా బ్రతుకులే
భారమని భావించి రోడ్డున పడేస్తే...
కళ్ళల్లో కన్నీటి జాడలతో
ఏవేవో ఆలోచనలతో గుండె కొట్టుకుంటుంటే...
అసహనంగా, నిస్సత్తువుగా...
కదులుతున్నాయి మా కాళ్ళు వృద్ధాశ్రమం వైపు..
పిల్లల చివరి చూపుల పై ఆశలు సన్నగిల్లిన
మా మనసుల ఆలోచనలు మహా ప్రస్థానం వైపు.
.. నిష్ఠ ( గోపి బుడుమూరు)
No comments:
Post a Comment