** అసూయ **

ఆడ గుండె లోతు చూసి.. సాగరం చిన్నబోయింది
ఆమె ఆత్రుత చూసి, నింగి నివ్వెరబోయింది
సోగాసుమీద మమకారాన్ని చూసి, చందమామ చతికిలబడితే
నడుము మడత వయ్యారాన్ని కని, నదులు నివ్వెర పోయాయి.

అయినా... బ్రహ్మ ఎంత పక్షపాతి...
పిడికెడు నడుము, బారెడు జడతో...
అన్ని అందాలను ఆమెకే.. అలంకరించాడు

మగవాడే అయినా... తన వాళ్లకు
రోషమని  చెప్పి, మోముకు మీసమిచ్చి...
ఆమె అందాన్ని చూడగానే..
కరిగిపోయే.. గుండెనిచ్చాడు

నవ్వుకు పోవడం తన సొంతమైతే...
నివ్వేరబోయి నిలబడడం మగవారి వంతైంది.

చందమామ, కలువభామ, సంపంగి, నదులు.. నక్షత్రాలు
దొండపండు, జామపండు, నాగుపాము.. వగైరా వగైరా ....
అన్నీ.. వారి అందాలను పొగడే  సాధనాలే..
మాకంటూ... చివరకు  ఏం మిగిల్చారు...
అడ్డ గాడిద..  దున్నపోతు  తప్ప.  

                                                     .... గోపి బుడుమూరు 

*** నా.. కల ***

వెదురునైనా... వేణువుగా మారినా
చిరుగాలినైనా... సుఘంధమైనా
జన జీవన 'కాన' లో నేనో చిన్న మొక్కని

తల్లిదండ్రులు.. హితులు.. సన్నిహితులు..

మహా వృక్షాల శాఖల నీడన సేదదీరినా...
గడ్డుకాలం, గతి తప్పిన రాశుల  వెటకారపు వేళ్ల చూపులు...
క్రూర మృగాల కాళ్ళ క్రిందనో... నీతి లేని పశువుల దానానో...
కంచె.. మంచె.. జాడలేని.... తీగ రాని మరుమల్లి.

నాటు వేసినా... నీరు పైవాడిదే..

తెగ పెరిగిన గుబురుల తీరం దాటుకొని
సూర్య కాంతి పడి పులకరించి ...
మొక్క..  మానుగా మారి, నలుగురిని ఆదరించి...
క్రింద సేద దీర్చి, ఫలములతో ఫలితమిచ్చి
నిన్నటి, నాలాంటి మొక్కలకు నీడ నిచ్చి
మరో  కాన నిర్మాణం మరెంత దూరమో....


                            --- గోపి బుడుమూరు