*** నాన్న ***

 నా   నడకకు ఊతం తన చూపుడు వేలు 

నా  భవితకు ఆయనే పెద్ద భరోసా 

మా కుటుంబానికి భద్రత మరియు పెద్ద దిక్కు 

నేను  కనే కలలకు వెనుక అయన నిరంతర కష్టం 

సమాజంలో నన్ను ఉన్నత స్థాయిలో ఉంచాలని తన కోరిక 

కుటుంబం కోసం కొవ్వొత్తిలా కరిగిపోతున్నా 

తనకోసం అంటూ తాను ఎప్పుడూ ఆలోచించని మహర్షి 

నా  ముందు కరుకైన మనసు, మృదువైన ఆవేశం

అదే అమ్మముందు అందరి ముందు మాత్రం 

నా పిల్లలంటే ఏమనుకున్నావోయ్..  అంటూ అందలంలో వుంచుతావు  

నువ్వు నాకో దార్శకుడివి 

నాకు.. నా కలలకు  మధ్య వారధివి 

నేను నా జీవితంలో ఏది పొందినా 

అది నువ్వు నా కోసం చేసిన త్యాగమే..  

నన్ను యింత  ఉన్నతంగా వుంచడానికి 

ఎన్ని కోల్పోయావో.. ఎన్ని వద్దనుకున్నావో.. 

నాన్నా... 

నువ్వేమిటో ... 

నువ్వు పడ్డ కష్టమేమిటో ... 

చేసిన త్యాగమేమిటో... 

నేను నాన్నైనాకే, బోధపడుతోంది. 

నాకు మళ్ళీ జన్మంటూ వుంటే.. 

నీకు నాన్నగా పుట్టి, 

నీ ఋణం తీర్చుకోవాలని వుంది నాన్నా.. 

                                                                                   ... నిష్ఠ (గోపి బుడుమూరు)

*** వందనం.. 🙏 ***

 ప్రపంచం స్థంబించడం అంటే ఇదేనా..!
అంతా నీ మహిమే అనుకుంటా కరోనా..!
కనిపించని జీవిలా మమ్మల్ని కబలిస్తున్నా..
కనిపించకుండా పోతున్న మానవత్వాన్ని 
మాకు గుర్తు చేశావు 
మనిషికి మనిషికి మధ్య సామాజిక దూరం పెట్టినా...
కుటుంబాల్ని గుమ్మంలోపలే వుంచి మనసుల్ని దగ్గర చేశావు.
పైసా వెనుక పరుగులు పెడుతూ..
యంత్రాలు సైతం సిగ్గుపడేలా మారిన 
యాంత్రిక జీవితంలో...
డబ్బు కన్నా ఆరోగ్యం మిన్న అని గుర్తు చేశావు..
నేను.. నాకే.. అంటూ స్వార్థ మై పోతున్న సమాజంలో..
స్వార్థ రహిత సేవ చేసే వారిని చూపి కళ్ళు తెరిపించావు.
నువ్వు మా ప్రాణాలు తీసే మహమ్మారివే అయినా...
మమ్మల్ని మాకు తిరిగి పరిచయం చేసిన నీకు వందనం.. 🙏🙏🙏

                                                                                                నిష్ఠ (గోపి బుడుమూరు)

కరోనా సమయంలో వ్రాసిన కవిత ఇప్పుడు ప్రచురించడమైనది. 

*** నా దేశం నడుస్తోంది... ***

 కరోనా మహమ్మారి కమ్మేసిన జీవితాలు 
చేసేందుకు పనిలేక,  తాగేందుకు గంజిలేక
నిలువు నీడలేక.. సాయమందించే తోడులేక
పట్నమెందుకొచ్చామురా.. మహాప్రభో అని రోదిస్తూ.. 
పల్లెవైపు నడుస్తోంది నా దేశం 

వేసవి వడగాల్పులు ఓ వైపు 
సముద్ర వాయుగుండాల తుఫాను ఓ వైపు
కాలే కడుపులు ఓ వైపు 
నెత్తిమీద కదలనివ్వని బరువులు ఓ వైపు
అయినా, కాళ్ళకు చెప్పులు లేక,
కనకనలాడే నిప్పుల కుంపటి రోడ్డుమీద
బొబ్బలెక్కిన పాదాలతో..
పల్లెవైపు నడుస్తోంది నా దేశం

అంటురోగమొకటి చంపుతుందని తెలిసినా
ఆకలి చావుని మించిన దయనీయ చావు వేరొకటి లేదని..
ఆగే దిక్కు లేక.. అడిగే హక్కు చాలక..
అలసిన వలస జీవికి వేరే వీలు తోచక..
అన్నమో రామచంద్రా అంటూ...
పల్లెవైపు నడుస్తోంది నా దేశం

నా దేశం "నడుస్తుంది".

నా దేశం "నడుస్తూంది".

నా దేశం "నడుస్తూనే వుంది"!! 

         

                                                       .... నిష్ఠ   (గోపి బుడుమూరు )

కరోనా సమయంలో రాసిన కవిత ఇప్పుడు ప్రచురించాను.. 

*** స్నేహితుడు ***

నిశ్శబ్ద క్షణాల్లో  ఒక గుండె చప్పుడు వినపడిందంటే 

ఖచ్చితంగా చెప్పగలను అది నా స్నేహితుడిదే 

భారమైన మనసుతో మూసుకున్న కళ్ళనుండి 

కన్నీటి బిందువు జారుతున్నప్పుడు 

ఏదైనా చేయి దానిని తుడిచిందంటే అది కూడా తనదే 

ఆవేశంలో పక్కన ఉండడం 

ఆలోచనలో మార్గం చూపడం 

నేనున్నానంటూ నమ్మకమివ్వడం 

గుండెలకు హత్తుకుని నా భారాన్నంతా దింపేయడం 

తనకు తప్ప వేరే ఎవరికీ తెలియని విద్యనుకుంటా...  

                                                              

                                                                                       ... నిష్ఠ (గోపి బుడుమూరు)